غریبه بودم و چون آشنا پذیرفتی

چه شد به درگهِ خوبان مرا پذیرفتی؟

دوباره از سر لطف و عطا امام زمان

چه شد که با همه جرم و خطا پذیرفتی

به روی من نزدی بی‌لیاقتم آقا

بدون وقفه و چون و چرا پذیرفتی

محرّم آمد و با خویش مَحرمم کردی

مرا به کِسوت اهل عزا پذیرفتی

بنام دلبر زهرا قبول‌مان کردی

فقط به حقّ سریع‌الرّضا پذیرفتی

به بزم روضه‌ی ارباب جایمان دادی

کنار سفره‌ی آل عبا پذیرفتی

به کوی جدّ غریبت مرا فراخواندی

به نوکری شهِ سر جدا پذیرفتی

دم سلام به آقای بی‌کفن ما را

تو جزء زائر کرب و بلا پذیرفتی

 احسان محسنی فر